کیفر هرزگی... نوشته استاد مرتضی کیوان هاشمی

کیفر هرزگی...

پیچ و مهره ها وقتی برای نخستین بار به هم پیچیده می شوند، چنان جزم و جورند که به سختی می توان آنها را باز و از هم جدا کرد . هر بار که باز و بسته می شوند در اثر فرسایش آن جزم و جوری اولیه را از دست می دهند و در اثر تکرار باز و بسته شدن، فرسودگی به لقی و سر انجام به هرز شدن پیچ و مهره منتهی می شود.
در صورت هرز شدن، دیگر پیچ بدون کوچکترین نیرویی به آسانی از مهره جدا می شود و چنین پیچ و مهره ی هرزی فقط به درد سطل زباله می خورد.

انسانها هم نخستین بار که عاشق می شوند درست مانند همان پیچ و مهره ها جدا شدن برایشان بسیار دشوار و حتی غیر ممکن است ولی هر بار که عشقشان به جدایی منتهی می شود به دلیل فرسایش روانی، جدا شدن برایشان بسیار آسانتر می گردد. تا جایی که بدون تحمل کوچکترین آزار و شکنجه ای روزی یکبار می توانند عاشق شوند و جدا شوند. و درست مثل پیچ و مهره ها به هرزگی می رسند .
برخلاف تصور بسیاری از مردم از دست دادن بکارت روحی و روانی به مراتب دشوار تر از بکارت جسمی است زیرا بکارت جسمی، در سایه ی پیشرفت تکنولوژی قابل ترمیم است ولی بکارت روحی و روانی، به هیچ روی قابل ترمیم نیست. کیفر از دست دادن بکارت روحی و روانی، هرزگی و عذاب وجدان است. و یکی از عوارض آن از دست دادن قدرت عاشق شدن است.
کسی که به هرزگی روحی می رسد شراب خوار کهنه کاری را ماند که جام های پی در پی همچون آتش را در کام خود می ریزد ولی گرداب می رباید و آبش نمی برد .
همچون رند شراب خواره ای که آرزوی یک بار دیگر عاشق شدن و مست شدن را به گور می برد.

کفاره ی شراب خوری های بی حساب
هشیار، در میانه ی مستان نشستن است

و چنین دل و چنین صاحب دلی دیگر هرگز نمی تواند لذت عاشق شدن را تجربه کند و این بزرگترین کیفر هرزگی است.

دل چو خالی شود از عشق به دورش انداز
شیشه بی باده چو گردید، شکستن دارد

#مرتضی_کیوان_هاشمی

🆔 @keyvan_hashemi